Imperfectie, een woord wat bekend staat wanneer iets niet perfect is,een stuk hout bij de bouwmarkt mag weg voor een spotprijs, mag weg omdat hij niet perfect is. Een werkstuk wat over moet omdat hij niet perfect is, een gescheurd doosje in de supermarkt met korting, omdat het niet perfect is. Mijn dochter die haar Tik tok video’s naloopt op een foutje, een hondje wat naar het asiel word gebracht omdat hij niet perfect is, bloemen met een ander kleurtje worden weggegooid omdat ze niet perfect zijn.
Ik kwam erachter al een hele tijd geleden dat ik zelf perfectionistisch ben, maar omdat ik hier steeds meer afkeer van krijg en het me tegenwerkt, ging ik eens op zoek naar dit onderwerp. De wortels van perfectionisme liggen in angst en onzekerheid, je bent bang om te falen, bang dat iets niet goed genoeg is, bang voor reacties van anderen, bang om in je eigen licht te gaan staan. Hierdoor probeer je alles zo goed mogelijk te doen, maar eigenlijk vaar je tegen de stroom in. En tegen de stroom invaren kost ontzettend veel energie, energie die je heel goed kan steken in datgene wat je eigenlijk het liefste zou willen, maar nog niet durft. Zo weet ik van mezelf dat ik meer in het licht mag gaan staan, dit ben ik en dit is waar ik voor sta. Doodeng vind ik het, waarom , omdat ik bang ben wat anderen zeggen of vinden.
En eigenlijk moet ik dan ook weer hard lachen om mezelf, ik degene die radicaal alles omgooide, stopte met mijn werk, een eigen onderneming neerzette , naar Vlieland verhuist. Deze blog schrijven met jullie dat durf ik dan ook , en nee ik check niks op grammatica fouten, ik hoop dat de kern van deze blog ook anderen mag raken.
Opeens bedacht ik me toen, is het niet raar dat in onze menselijke/aardse wereld imperfectie niet goed is? Krijgen we daardoor niet al van kleins af aan de boodschap mee dat imperfectie niet de weg is waarnaar je wil streven? Ik doel hier naar de eerste alinea:-). En dat in de natuur er helemaal geen imperfectie bestaat? Heb jij wel eens imperfectie in de natuur gezien? Nee ik niet, want alle bloemen tonen trots hun bladeren, met een randje of een stipje dat maakt niks uit. Maar die bloem staat daar net zo trots als al die andere bloemen. Stoten dieren elkaar af als ze niet perfect zijn? Of huppelt het konijntje wat toevallig zwart is weg bij de groep met grijze konijntjes? Nee toch. Schelpjes, kapot, in allerlei kleuren en formaten liggen bij elkaar langs de vloedlijn. Net zoals de dennenappels in allerlei formaten.
En toen stuitte ik op een artikel over een Japanse kunstvorm: Kintsugi of gouden herstelling. Wanneer aardewerk of keramiek is gebroken, gevallen en in onze maatschappij wordt weggegooid, maken de Japanners er juist gebruik van. Ze herstellen de breuk door lijm te vermengen met goud, zilver of platinum. De gedachte hierachter is dat juist de breuken en reparaties onderdeel zijn dat object, in plaats van dat het niet meer goed is of dat je het moet verbergen.
Prachtige imperfectie in een wereld vol perfectie. Dit gaf mij het inzicht dat mijn imperfecties juist mij mij maken, en dat ik niet perfect wil zijn. Mijn breuken en reparaties horen bij mij, en daar ben ik trots op. Zullen we met elkaar wat meer imperfectie in de wereld strooien? Want we zijn juist hier op aarde om te leren en te groeien, om lekker imperfect onszelf te zijn.
Liefs Marlies
Pfff precies wat ik nodig heb om te lezen…juist nu ik alles zo angstvallig vast wil houden wat nog een beetje lijkt op ‘het perfecte plaatje’ terwijl juist wij imperfectie zo omarmen hier thuis!
Dank! Xxx
Sorry Willemijn voor mijn late reactie. Maar wat fijn om te lezen, We zijn zo geoefend in het streven naar perfectie, dat we soms vergeten dat imperfectie juist datgene is wat we nodig hebben. Dankjewel voor je berichtje. Ik oefen met je mee, ik wil laten zien en ervaren dat juist imperfectie ons en de wereld om ons heen nog mooier maakt. Liefs Marlies